"Asla olmaz" diyerek aklınıza gelen bir düşünceyi ters yüz edip zihninizden kovduğunuz oldu mu? Benim oldu. Hatta bazı dönemlerde "yok artık" demekten kendimi alamadığımı hatırlıyorum. Oysa şimdi kanatlanıp uçmak isteyen hayal gücüme neden ısrarla gem vurmak istediğimi çözemiyorum. Sanırım ipleri zihnimin eline geçirdiği zamanlardı. Ruhum ne zaman bir açık yakalayıp beni etkilemeyi başarsa, etrafıma baktığım anda silkinip normların içinde yaşamaya dönüveriyordum. Hatta hayal kurmayı bile unuttuğumu, hayal kuranları da küçümsediğimi gayet iyi hatırlıyorum. Sanki yaşadığım şehirin havasında suyunda birşey vardı. Her nefesle, her yudumla olmazsa olmazlarım artıyor, hayal edecek gücüm tükeniyor...
Ama ben şeytanın bacağını kırdım! Zihni gafil avlatacak, ruhu uyandıracak, hayal gücünü coşturacak bir panzehir buldum! Yapması çok kolay bir salata. Evet salata. Hemen denemenizi öneriyorum. Yüzde yüz başarı vaad ediyorum. Tabii erken teşhis önemli. Gerçi yazdıklarımı okuduğunuza göre kurtulma şansınız oldukça yüksek. Hadi hemen başlayın:
Malzemeler:
Salata için:
Bir avuç doğranmış deveci armudu, bir avuç ince doğranmış lahana yaprağı, iki avuç doğranmış kıvırcık yaprağı, ince doğranmış küçük bir adet kırmızı soğan.
Sos için:
Bir küçük boş kavanozun içine tepeleme 2 tatlı kaşığı Dijon hardalı, 1 mandalinanın suyu, iki yemek kaşığı elma sirkesi, 1 yemek kaşığı zeytinyağı, tuz, karabiber koyun kapağını kapatıp çalkalayın.
Malzemeleri en sevdiğiniz tabağa koyun. Sosu üzerine gezdirin. Hazırladığınız salataya bir bakın. Bir çatal alın ve bir parça hardallı sosa bulanmış armut, biraz soğan ve lahana yükleyin üzerine. Birarada olmasına alışık olmadığınız bu tatları ağızınıza götürürken "asla olmaz" dediğiniz bir konuyu düşünün. Tabii bu konunun aslında gizliden gizliye istediğiniz birşey olması önemli. Eğer deneyimlediğiniz tatlar hoşunuza gittiyse panzehir etkisini gösterdi demektir. Düşündüğünüz her neyse onu hayatınıza katacak gücü uyandırmış oldunuz. Bundan sonra yapmanız gereken "neden olmasın?" sorusuna cevap aramaktır.
Bugünkü niyetim: Kendi hayatına sahip çıkan insanların çoğalmasıdır. Hayatına sahip çıkmadığında senin hayatına sahip çıkan birileri mutlaka oluyor. Sonra bir gün aynada sana bakan kişiyi tanımadığını fark ediyorsun. Ben bu hayata kendimizi tanımak için geldiğimize inanıyorum. Aynaya bakmadığımız sürece kendimizi görmediğimiz için bunu unutuveriyoruz. Başkalarını önceliyoruz, taklit ediyoruz, etki altında kalıyoruz. Oysa kendimizi öncelemekte yatıyor işin sırrı. Yani bencil olmak iyi birşey. Acı biber gibi. Azı karar fazlası zarar. Kendini tanıyan, kendini seven insanlar istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder